هر یک از دامنه های بین المللی در شرایط مختلف از وضعیت های خاصی برخوردار هستند که تحت عنوان Status (وضعیت) در اطلاعات Whois قابل مشاهده هستند.
دو نوع مختلف از Status Code وجود دارد: Client (کاربر) و Server (سرور)
Client
Status Code های مربوط به Client توسط رجیسترارهای دامنه مثل: Resello, Directi و .... اعمال می شود. برخی رجیسترارها، به محض ثبت دامنه، Status Code های خاصی را برای دامنه فعال می سازند و برخی دیگر، درصورت درخواست کاربر، اقدام به فعال کردن آن ها می کنند.
Server
Status Code های مربوط به Server، توسط رجیستری (صاحب امتیاز پسوند مانند: VERISIGN، NOMINET، NIC و ...) فعال شده و نسبت به وضعیت های Client از اولویت بالاتری برخوردار هستند.
در زیر 22 نوع وضعیت استاندارد ارائه می گردد که این اطلاعات نشان می دهند هر Status به چه معنی بوده، دانستن آن چه اهمیتی دارد و انجام چه کاری برای چه وضعیتی لازم است.
Server Status Codes:
Add period
معنی:
اقدام:
Auto Renew Period
معنی:
اقدام:
Inactive
معنی:
اقدام:
Ok
معنی:
اقدام:
Pending Delete
معنی:
اقدام:
Pending Renew
معنی:
اقدام:
Pending Restore
معنی:
اقدام:
Pending Transfer
معنی:
اقدام:
Pending Update
معنی:
اقدام:
Redemtion Period
معنی:
اقدام:
Renew Period
معنی:
اقدام:
Server Delete Prohibited
معنی:
اقدام:
Server Hold
معنی:
اقدام:
Server Renew Prohibited
معنی:
اقدام:
Server Transfer Prohibited
معنی:
اقدام:
Server Update Prohibited
معنی:
اقدام:
Transfer Period
معنی:
اقدام:
Client Status Codes:
Client Delete Prohibited
معنی:
اقدام:
Client Hold
معنی:
اقدام:
Client Renew Prohibited
معنی:
اقدام:
Client Transfer Prohibited
معنی:
اقدام:
Client Update Prohibited
معنی:
اقدام: